“Bir insanı sevmekle başlar her şey “diyordu Sabahattin Ali. Dini, dili, ırkı ne olursa olsun sevebilmek. Tüm farklılıklarına rağmen gönlüne misafir edebilmek. Afrika kökenli ubuntu felsefesi der ki: “İnsanın insan olabilmesi için diğer insanlara ihtiyacı var çünkü bizler görünmez sicimlerle birbirimize bağlıyız. “Dolayısıyla senin canın yandığında benim de canim yanmalı çünkü biz büyük bir resmin parçasıyız. İnsan, insanın kurdu değil; insan, insanın yurdu olsun diyedir çabamız. O yüzden ya hep birlikte var olacak ya da hep beraber yok olacağız. Emekli bir öğretmenimizin geçmişte çalıştığı okulların birinde yaşadığı bir olayı onun sözleriyle aktarıyorum:
Bir öğrencim ile ders yaparken kapı çalındı. Okul müdürü iyi dersler dedi ve benimle tokalaştı. Öğrencimin salyası aktığı için onun kolundan tutarak tokalaştı. Müdür bana bir şey sordu ve gitti. Müdür gittikten sonra öğrencim bana sordu.
‘’Öğretmenim müdür benimle neden tokalaşmadı?’’
‘’Müdürün gözü iyi görmüyor’’ dedim.
‘’Peki sizin elinizi nasıl gördü? ‘’ dedi.
‘’Sen biraz karanlıktaydın.’’ dedim.
O sırada ders bitti. Öğrenciler servise bineceklerdi. Fakat o öğrencimin müdürün etrafında dönüp durduğunu gördüm. Fark ettirmeden müdüre seslendim ve tokalaş işareti yaptım. Müdür çocuğa seslenerek onunla tokalaştı ve arabasına binip gitti. Sonraki hafta derse gelen öğrencim bana; ‘’Sen insansın öğretmenim.’’ deyip, iç geçirdi. O an anlamıştım ki müdüre yaptığım işareti o da fark etmişti. Müdür, iki yıl boyunca her ne yaptıysa öğrencim onu affedemedi. Bazen kopardığımız küçük bir yaprağın karşı tarafta ne fırtınalar yaratabileceğini bilemiyordu insan.
Karanlıkta kaldığı için onu göremeyenlere inat, aydınlığa çıkmak için mücadele veren tüm öğrencilerimize sevgilerimizle.
Karanlığın olmadığı yerde buluşacağız!
Bayram BAŞBAY
Emekli Öğretmenimiz
Zelal EROL
Psikolojik Danışman