All posts by : 4dm1n

Çocukları çok sevdiğim için okul öncesi öğretmenliğini meslek olarak tercih ettim. Yıllarca anasınıfı öğretmenliği yaptım. Bu arada her çocuğun farklı olduğunu,hepsiyle farklı bir yol çizilmesi gerektiğini öğrenmiştim.Daha sonraki yıllarda özel öğrenmeye gereksinimli çocuklara öğretmenlik yapma kararı aldım ama ilk defa bu tarz çocuklarla karşılaşacağım için çok  endişeliydim. Acaba nasıl davranmalıydım? Nasıl yaklaşmalıydım?  Daha sonra işe başladım.İlk etapta ders sürelerini uzatıyordum,karşımdaki bireyleri anlamaya çalışıyordum. Zamanla onların da normal çocuklardan hiçbir farkı olmadığını anladım. Sadece biraz daha hassas davranmak gerekiyordu. Artık onlarda benim için normal birer öğrenciydi. Her birinin çalışma programı farklıydı. Ona göre bir yol  izlemek gerekiyordu. Her bireyin farklı yönleri olduğu gibi onların da farklı yönleri vardı. Onlardan çok şey öğrenmiştim. Aslında hayatı kısaca özetliyorlardı. Yaşamın getirdiği zorluklar, mutluluklar, sıkıntılar, eğlenceler gibiydi onların da hayatı. Bazı zaman mutlu,bazı zaman öfkeli ,bazı zaman karmaşık duygular içinde bulunuyorlardı, hayat karmaşası gibi. Onlarla olmak hayatıma yeni bakış açıları kazandırmıştı. Her geçen zamanda yeni şeyler öğretiyorlardı bana. Bu öğrenmişlikle algılarım daha da genişlemişti.

Toplumun bu insanlara karşı önyargıları vardı.Bulunduğum her ortamda onlara nasıl davranılması gerektiğini anlattım. Bir çoğu anlamıştı ama deneyimleri olmadığı için nasıl davranılması gerektiğini tam bilemiyorlardı.Dünyanın birçok yerinde bu bireylere karşı nasıl davranılması gerektiğini bilmeyen insanlar hala var.O yüzden bu konuda tecrübe sahibi olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum.Benim görevim onlara iyi bir eğitim verebilmek ve bulunduğum her yerde onların da toplumun bir bireyi olduğunu ve ona göre davranılması gerektiğini anlatmak olacak.Özel eğitim öğretmeni olduğum için kendimle gurur duyuyorum.Her fırsatta onların sesi olmaya devam edeceğim.

Selcan ERGEN

Özel Eğitim Alanı Uzman Öğretici

OYUN NEDİR?

Oyun, hayatı öğrenebilme becerisi kazandıran, hayata hazırlayan, çocuğun kendini ifade edebilmesini sağlayan en uygun araçtır. Oyun keşfetmeyi, taklit becerilerini, yaratıcılığı geliştiren bir süreçtir. Çocukların dünyayı anlaması; sosyal, duygusal, zihinsel ve bedensel gelişimin temelinin atılmasında büyük önem taşır. Birincil elden deneyimler yaşatırken mantıksal bağlantılar kurma, problem çözme, uzay ve zaman algısı, temel matematiksel işlemler, yer yön gibi bilişsel gelişimlerini destekler.

Oyun, farklı disiplinlerle ve aynı disiplin içinde farklı bakış açılarıyla tanımlanabilecek bir yöntemdir. Geçmişten günümüze çeşitli bakış açılarına göz atmak oyunun birçok yönünü fark etmeye yardımcı olacaktır.  İbn-i Sina oyunu çocuk için bir ihtiyaç olarak tanımlamış, çocuğun sosyalleşmesi için oyunu önemli bir araç olarak görmüştür. Locke, oyunun içgüdüsel bir etkinlik olduğunu derslerin daha ilgi çekici olması için oyundan faydalanması gerektiğini belirtmiştir. Montessori oyunu çocuğun işi olarak tanımlarken Florey; oyun oynamayan çocukların, yemek yemeyen ve uykuyu reddeden çocuklar kadar endişe verici olduğunu, oyunun çocuk ruh sağlığı için en gerekli şartlardan biri olduğunu vurgulamaktadır.

OYUNUN ÖNEMİ                                     

*Oyun çocuğun öğrenmesi için en uygun yoldur.

*Oyun yaparak yaşayarak öğrenmenin en üst seviyede gerçekleşmesidir.

*Hareket etme, dengede durma, küçük büyük kas gelişimi, hareket, esneme gibi psikomotor gelişimi destekler.

*Oyun bir süreçtir ve sonuçtan daha değerlidir.

*Aktif bir şekilde ilk elden deneyimler kullanılır

*Öğrenilen her şeyi, tüm becerileri ve gelişim alanlarını bütünleştiren ve geliştiren mekanizmadır.

*Oyun yoluyla tüm gelişim alanları doğrudan veya dolaylı olarak desteklenir.

*Gelişimi desteklediği gibi aynı zamanda tedavi edici terapi gibidir.

İrem BULMUŞ

Okul Öncesi Öğretmeni

İletişim kişiler arasında duygu, düşünce ve bilgi alışverişini sağlayan bir etkileşimdir.           

Günümüz çağı artık ‘’iletişim çağı’’ olarak ifade edilmektedir. Toplumsal yaşamın her alanında iletişim büyük önem taşımaktadır.

İletişim basit bir süreç gibi görünse de kişiler için karmaşık bir süreci ifade etmektedir. Bu süreçte iletişimin birçok engelle karşılaşması söz konusudur. Kişilik özellikleri, algılama farklılıkları, etkin olmayan dinleme biçimleri, duyguları iyi ifade edememe gibi unsurlar iletişimi engellemektedir.

‘’Sen dili’’ ve ‘’ben dili’’ iletişimde kullandığımız dil özellikleridir. Sen dili daha çok karşı tarafı suçlayıcı bir dildir. Kızgınlık, öfke gibi duygular genellikle ‘’sen dili’’ kullanılarak ifade edilir. Sen dili kullanımı kişiler arasında mesafe olduğunu gösterir, iletişimi olumsuz yönde etkiler ve davranış değişikliği gerçekleştirmez.

Ben dili kullanımı ise karşı tarafa kişiyi olduğu gibi kabul ettiği mesajını verir. Karşıdaki insana davranış değiştirme sorumluluğu verir, kişi kendini kötü hissetmez.

Sen dili ve ben dili kullanımına örnek verecek olursak;

• Okula neden gelmedin? (Sen dili)
• Okula gelmeyince seni çok merak ettim. (Ben dili)
• Bilgisayarda çok fazla oyun oynuyorsun. (Sen dili)
• Bilgisayarda çok fazla oyun oynaman,kendimi yalnız hissetmeme neden oluyor. (Ben dili)

Sen dili karşı tarafa kendini değersiz hissettirirken,ben dili ile verilen mesajlar kişiyi olduğu gibi kabul ettiği duygusunu verir.

Mevlana’nın da dediği gibi ‘’ Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu paylaşanlar anlaşabilir.

Elif ERGEN DEMİRCİ

Zihinsel Engelliler Sınıf Öğretmeni